Brzanka
(Barbus petenyi)
Ciało wydłużone, płaskie, wrzecionowate, o średniej wielkości łuskach; otwór gębowy z grubymi wargami i dwoma parami wąsików; w odróżnieniu od brzany – płetwa grzbietowa nie jest wcięta; ubarwienie grzbietu brunatne, boki złociste, brzuch biały, a w okresie tarła różowy; charakterystyczne brunatne, nieregularne plamy na całym ciele; osiąga 25 cm długości
Występowanie:
rzeki Półwyspu Bałkańskiego, dorzecze Dunaju i Dniestru; w Polsce licznie w górnych odcinkach karpackich dopływów Wisły, dorzecze Sanu, zlewisko Nidy w Górach Świętokrzyskich, Pilica, Bystrzyca
Siedlisko:
czyste rzeki o podłożu kamienistym i żwirowym, w górnym i środkowym biegu
Pokarm:
drobna fauna denna, larwy chruścików, jętek, chrząszczy, latem też ślimaki; rzadziej pokarm roślinny
Tryb życia i rozród:
ryby żyjące stadnie, fizjologia rozrodu jak u brzany, tarło od maja do lipca, ikra składana w płytkiej, płynącej wodzie w pobliżu kamieni, w wodzie do 18 stopni C; samce dojrzałe płciowo w wieku 2 lat, samice – 3 lat
Techniki łowienia:
zestaw gruntowy - wędzisko długości 2,7 – 3,5 m z kołowrotkiem o szpuli stałej i solidną regulacją hamulca, z żyłką 100 m 0,30-0,35
Dodatkowe porady:
Brzanka to ryba z gatunku zagrożonych dlatego obecnie istnieje w Polsce zakaz jej połowu.
Idealna przynęta to:
czerwone robaki, białe robaki, larwy chruścików, ochotniki
-
Wędkowanieto przyjemność w każdym wieku
-
Wędkowanieto pomysł na idealny urlop i gwarancja zbalansowanego odpoczynku
-
Wędkowaniew płytkich rzekach to zupełnie inna adrenalina